Het bestuur
Het bestuur bestaat uit 6 leden, allen werkzaam op pro-bono basis.
Peter Akkerman
Als groot dierenliefhebber, groeide ik op in het bos. Ik zie het als mijn levenstaak om op milieuthema’s zoals biodiversiteit, klimaat en vervuiling een bijdrage te leveren aan een betere wereld. Ik heb een achtergrond in de diplomatie en de conflictpreventie. Vijf jaar geleden heb ik de switch gemaakt van internationale veiligheid naar de duurzaamheidswereld, omdat ik van mening ben dat ik hier de meeste impact kan maken voor een betere wereld.
Met de creatie van een bos dat van zichzelf is hoop ik een bijdrage te leveren aan verschillende thema’s zoals biodiversiteit, klimaat, schone lucht en een gezonde leefomgeving. In een internationaal perspectief is dit ook een bijdrage aan de EU Green Deal en Sustainable Development Goals 3 (goede gezondheid en welzijn), 13 (klimaatactie) en natuurlijk 15 (leven op land).
In het dagelijks leven werk ik bij de overheid aan het nationale milieubeleid van de toekomst. Waarbij ik meeschrijft aan het Nationaal Milieuprogramma en hierbij ook jongerenparticipatie faciliteer via het opzetten van de Jongerenmilieuraad (JMR). Ik wil mij, naast mijn professionele werk, ook praktisch in zetten voor de natuur. Onder andere via dit project.
Joëlle van den Berg
Als tuindersdochter ben ik misschien niet direct een typische natuurliefhebber. Toch heeft opgroeien te midden van al dit groen, mij een voorliefde voor het behoud van een groene omgeving gebracht. Na mijn middelbare school ben ik in Wageningen een bachelor ‘Bos – en Natuurbeheer’ gaan doen. Via mijn netwerk werd ik daar op dit mooie initiatief gewezen. Nu in de eindfase van mijn master, draag ik daar als penningmeester nog steeds graag aan bij.
Ik ben van mening dat wanneer we natuur écht willen beschermen of herstellen, het doel moet zijn om een robuust en zelfvoorzienend systeem in de schoenen te helpen. Een systeem dat zichzelf staande kan houden zonder de hulp van mensen en hierdoor ook als een op zichzelf staande actor wordt beschouwd bij het maken van beslissingen rondom dat gebied. Door deel te nemen aan dit initiatief hoop ik bij te dragen aan natuur die van en voor zichzelf is, zodat de diensten die dat systeem ons brengt weer worden beschouwd als een kostbare gunst in plaats van dat we ze voor lief nemen.
Tobias Werner
Ik ben opgegroeid aan de rand van de Veluwe, wat heeft bijgedragen aan het feit dat ik altijd al een passie voor natuur heb gehad. Dit heeft mij er toe gedreven om in Wageningen de bachelor Bos- en Natuurbeheer te gaan studeren. Ondertussen ben ik doorgestroomd naar een master in milieuwetenschappen. Tijdens beide studies wordt je dagelijks geconfronteerd met de trieste situatie waarin onze planeet zich verkeerd; biodiversiteitafname, klimaatverandering, vervuiling, etc. Dit heeft er voor gezorgd dat ik jeukende handen heb om de kennis uit de collegebanken toe te passen in de praktijk.
Daarom heb ik me vorig jaar aangesloten bij het jongereninitiatief Bos dat van Zichzelf is. Mijn taak hier is voornamelijk om me bezig te houden met de ecologische aspecten van bosbeheer. Dit doe ik samen met de ecologische werkgroep.
Wat mij aanspreekt aan ons initiatief is dat het de manier waarop mensen zich tot de natuur verhouden, fundamenteel uitdaagt. De mens stelt zichzelf boven de natuur en ziet natuur onterecht als iets dat los staat van menselijkheid. Het doorbreken van de splitsing tussen natuur en cultuur is essentieel om de huidige crises in onze leefomgeving te overwinnen. Het toekennen van rechten aan natuur in Nederland is hiervoor een goede eerste stap.
Eva Varkevisser
Eva Varkevisser is secretaris bij bozz. Ze hoopt met haar interdisciplinaire perspectief zowel menselijke als niet menselijke actoren te verbinden en beschermen. Als systeem-ecoloog heeft ze zich gespecialiseerd in sociaal ecologische systemen waar ze door creatief modelleren overzicht creëert. Naast haar rol als algemeen bestuurslid, zal ze ook deelnemen aan de werkgroep Ecologie. Niet alleen haar achtergrond in de biologie komt hier goed van pas, maar ook politieke ecologische kennis: de wijze waarop aan natuurbehoud en -ontwikkeling betekenis wordt gegeven is politiek en vraagt daarom om een voortdurend kritische blik.
Professioneel staat natuurversterking ook centraal in Eva haar leven, echter niet in het bos maar onder water. Eva is van mening dat de mens nieuwe manieren moet vinden om met de natuur in gesprek te gaan. ‘’Hoe kunnen we de belangen van de natuur in taal vangen en prioriteren?’’ Op deze vraag hoopt ze via onder andere dit project antwoord te krijgen. Ook hoopt ze mensen te kunnen inspireren door de alternatieve benadering van eigendom die BOZ voorstelt. Wanneer de mens zich deel voelt van de natuur zal er volgens haar beter voor de natuur worden gezorgd.
Judith Alkema
Ik ben ooit opgeleid tot advocaat. Mensenrechten, daar wilde ik me op richten. Echter, hoe meer ik me daarop richtte, hoe meer ik me verwijderde van het idee dat mensenrechten op zichzelf staan. De relatie tussen een waardig bestaan en de vervuiling, vernietiging en fysieke en mentale verwijdering van de natuur werd steeds evidenter. Ik kon niet langer toekijken hoe grote bedrijven en overheden straffeloos de aarde schade toebrengen, groepen mensen uit hun leefomgeving verdrijven en diersoorten tot uitsterving brengen voor eigen economisch gewin. Hoe kunnen we mensenrechten waarborgen als we onze leefomgeving laten vernietigen? Ik besloot me dus te richten op natuur. Rechten voor de natuur. Ecocidewetgeving. Polly Higgins werd mijn idool. Geinspireerd door haar, probeer ik nu te doen wat in mijn macht ligt om bij te dragen aan juridische bescherming voor de aarde en natuur. Ik schreef mijn scriptie over ecocidewetgeving en schrijf nu wetsvoorstellen om ernstige natuurvernietiging strafbaar te stellen. Daarnaast ben ik vice-voorzitter van Bos Dat van Zichzelf Is. Natuurrechten en ecocide zijn twee zijden van dezelfde munt. Als we natuur het recht geven om te mogen leven, of van zichzelf te mogen zijn, wordt het automatisch verboden om schade aan die natuur te berokkenen. Het wordt tijd dat het recht aansluit bij de behoeften van deze tijd. Dit zal hopelijk niet alleen bescherming bieden aan de natuur maar ook bijdragen aan het herstel van de relatie tussen mens en natuur.
Toos Töben
We zijn zo’n onschatbare rijkdom aan leven aan het verliezen met de biodiversiteitscrisis. Voor mij is dit het grofste grootste onrecht dat bestaat, die een vergaande verandering vereist in ons collectieve bewustzijn; van antropocentrisme naar ecocentrisme. Waarom kan de natuur, waar het bestaan van leven kritisch van afhankelijk is, geen bestaansrecht hebben?
Toen ik 15 was vroeg ik op de open dag van de bachelor rechten in Groningen of natuurrechten ook behandeld zouden worden in het studieprogramma. De student keek me vragend aan, zei dat hij daar nog nooit van had gehoord, of ik misschien natuurkunde bedoelde, en vertelde verder over civiel recht en carrièreperspectieven. Maar ik wist dat mijn toekomstperspectief iets met milieurechtvaardigheid te maken moest hebben, al was die term mij toen nog niet zo bekend, dus koos ik om Forest and Nature Conservation in Wageningen te gaan studeren en later het recht erbij te betrekken. Nu heb ik mijn thesis geschreven over het criminaliseren van ecocide en het constitutionaliseren van natuur als rechtsentiteit.
Het maakt me erg hoopvol samen te werken met andere jongeren aan dit kritische ideaal. Nu het duidelijk is dat milieuregelgeving faalt en we het vertrouwen hebben verloren in het systeem als geheel kunnen we ruimte maken voor een morele doorbraak naar een alternatief systeem. Huidig natuurbehoud binnen de huidige onhoudbare economische groei voedt de vervreemding tussen natuur en mensheid in plaats van te verbinden. Ik geloof dat de rechten van natuur beweging zowel een bewustzijnsverandering als een natuurbeschermingsrevolutie kan aanwakkeren, waarbij de natuur wordt beschermd als doel op zich.